Wanen en middelengebruik

 

In mijn werk ontmoet ik cliënten die eigenlijk allemaal dezelfde wens hebben: gehoord en begrepen worden. Voor cliënten die te maken hebben met middelengebruik en wanen, is deze behoefte vaak nog intenser.

De kracht van luisteren zonder oordeel

Wanneer ik een cliënt ontmoet die worstelt met middelengebruik, is mijn eerste stap altijd luisteren. Door open en zonder oordeel het gesprek aan te gaan, ontstaat er ruimte voor eerlijkheid en zelfreflectie. Onze cliënten krijgen in hun dagelijks leven vaak al (te) veel te maken met stigmatisering en vooroordelen, en het is aan ons om een veilige en begripvolle ruimte te bieden.

Wanen

Wanen zijn overtuigingen die niet gebaseerd zijn op de werkelijkheid, maar waar iemand wel volledig in gelooft. Deze overtuigingen kunnen overweldigend zijn en het dagelijks functioneren ernstig belemmeren. Soms is het lastig om hier als begeleider mee om te gaan. Het erkennen van de realiteit van de cliënt, zonder deze te bevestigen helpt bij het opbouwen van vertrouwen en biedt een basis voor verdere begeleiding.

Cliënten vertellen mij vaak dat ze middelen gebruiken (bijvoorbeeld blowen) omdat het dan eindelijk rustig wordt in hun hoofd. Dat maakt het stoppen met deze middelen extra lastig, en daar moeten we samen met hen -zonder oordeel- een weg in vinden.

Alcohol en cannabis kunnen bestaande wanen versterken doordat ze het denkproces verstoren en remmingen verminderen. Langdurig middelengebruik kan bovendien de psychische kwetsbaarheid vergroten, waardoor iemand nog gevoeliger wordt voor deze overtuigingen. Gespecialiseerde hulp is noodzakelijk als je dit wil doorbreken.

Samenwerken met een netwerk van zorg

Het begeleiden van cliënten met complexe problematiek zoals deze vraagt daarom om een multidisciplinaire aanpak. Samenwerken met andere professionals is cruciaal om de cliënt passende ondersteuning te bieden. Door deze samenwerking kan een zorgplan worden opgesteld dat aansluit bij de specifieke behoeften van de cliënt.
Als ambulant begeleider heb je een belangrijke rol binnen dit netwerk, je bent
 de verbindende schakel tussen de client en andere zorgprofessionals. Je kent de cliënt goed en begrijpt zijn of haar persoonlijke situatie en behoeften. Dit maakt je een waardevolle bron van steun voor de cliënt, en een belangrijke bron van informatie voor andere zorgprofessionals.  

De voldoening van ons werk

Elke stap die je cliënt zet is een overwinning. Het moment dat iemand de moed vindt om zich open te stellen, en hulp te accepteren, voelt niet alleen voor de client als een belangrijke stap, het is ook voor mij een moment om te vieren. Deze momenten van moed maken het werk zo waardevol. Het is een voorrecht om deel uit te mogen maken van het leven van mijn cliËnten en te zien hoe veerkrachtig mensen kunnen zijn, zelfs in de meest uitdagende omstandigheden. 

Als ambulant begeleider mag ik op de meest kwetsbare momenten naast mijn cliënten staan. Door open communicatie, samenwerking en het vieren van kleine successen, werken we samen aan een betere kwaliteit van leven, ondanks de uitdagingen die middelengebruik en wanen met zich mee kunnen brengen.

Heb jij een client met wanen en/of middelengebruik en ben je zoekend naar de juiste aanpak? Neem gerust contact met mij op.

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.

Zorgmijden
Een complex vraagstuk dat om vertrouwen vraagt

Zorgmijding is een veelvoorkomend, maar vaak onderschat probleem in de zorgsector. Als zorgverlener merk ik dagelijks dat zorgmijding niet simpelweg een kwestie is van “niet willen”, maar vooral geworteld is in angst, wantrouwen of eerdere negatieve ervaringen met zorg. Het begeleiden van zorgmijders vraagt om geduld, empathie en een aanpak die aansluit bij hun specifieke behoeften. In deze blog deel ik mijn ervaring en werkwijze rondom zorgmijding.

Wat is zorgmijding?

Zorgmijden houdt in dat mensen zorg niet of onvoldoende accepteren, ook wanneer ze daar duidelijk baat bij zouden hebben. Dit kan zich op verschillende manieren uiten: van het niet verschijnen bij afspraken tot het weigeren van noodzakelijke hulp aan huis. De redenen hiervoor zijn divers, zoals:

  • Angst voor medische behandelingen of instellingen.
  • Negatieve ervaringen met eerdere zorgverleners.
  • Schaamte of trots, bijvoorbeeld bij vervuiling of financiële problemen.
  • Psychische aandoeningen zoals angststoornissen of wanen.
  • Onvermogen om zorgvragen te formuleren, waardoor eerdere zorg niet passend was.

Waarom is zorgmijding zo complex?

Zorgmijding is complex omdat het niet alleen om het fysieke welzijn van een cliënt gaat, maar ook om hun mentale, sociale en emotionele gezondheid. Zorgmijders bevinden zich vaak in een vicieuze cirkel: hoe meer zij zorg ontwijken, hoe groter de problemen worden. Dit leidt tot situaties waarin de omgeving, zoals familie of buren, alarm slaat. Het is de taak van de zorgverlener om met veel geduld en begrip deze cirkel te doorbreken.

Mijn aanpak bij zorgmijding

Mijn ervaring is dat vertrouwen de sleutel is tot het begeleiden van zorgmijders. Hier zijn de belangrijkste stappen in mijn aanpak:

1. Vertrouwen opbouwen

Het opbouwen van een vertrouwensband is de basis. Dit begint vaak met kleine gebaren, zoals luisteren zonder oordeel of helpen bij een praktische taak. Ik neem de tijd om iemand echt te leren kennen, zonder druk uit te oefenen.

2. Aansluiten bij de belevingswereld

Ik kijk naar de persoon achter het gedrag: wat zijn hun angsten, behoeften en wensen? Door hierop in te spelen, laat ik zien dat hun gevoelens en ervaringen serieus worden genomen.

3. Kleinschalige interventies

In plaats van grote veranderingen probeer ik met kleine, haalbare stappen vooruitgang te boeken. Bijvoorbeeld: eerst een gesprek aan de deur, dan een kort bezoek, en uiteindelijk meer intensieve begeleiding.

4. Samenwerking met netwerk en instanties

Zorgmijders hebben vaak meerdere problemen die elkaar versterken. Samenwerking met andere professionals – zoals huisartsen, maatschappelijk werkers en familie – is essentieel om een duurzame oplossing te vinden.

5. Geduld en doorzettingsvermogen

Zorgmijding vraagt om een lange adem. Terugvallen en weerstand horen erbij, maar door volharding en consistentie ontstaat er vaak alsnog beweging in de goede richting.

Een voorbeeld uit de praktijk

Laatst begeleidde ik een cliënt die jarenlang zorg had geweigerd. Hij woonde in een ernstig vervuild huis, had gezondheidsklachten en weinig sociaal contact. Na meerdere afwijzingen besloot ik een andere aanpak te proberen: ik bood praktische hulp aan en kwam alleen langs om te zorgen dat hij lekker en gezond eten kreeg. Gaandeweg bleef ik iets langer, maakte een praatje en leerden we elkaar kennen. Dan ontstaat er ruimte om te werken aan de onderliggende problemen, zoals zijn eenzaamheid en angst voor hulpverleners. Vandaag de dag accepteert hij regelmatig zorg van verschillende zorgverleners en heeft hij weer contact met zijn familie.

Zorgmijden vraagt om maatwerk

Zorgmijding is geen standaard probleem en vraagt om maatwerk. Mijn aanpak is gebaseerd op begrip, geduld en samenwerking. Door een veilige omgeving te creëren en de tijd te nemen, help ik mensen om langzaam weer vertrouwen te krijgen in zorg.

 

Ben je zelf zorgverlener of mantelzorger en ken je iemand die met zorgmijding worstelt? Neem gerust contact met me op. Samen kunnen we kijken naar een aanpak die werkt.

Carlijn Coacht – Met hart voor complexe zorg

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.

De balans tussen afstand en nabijheid in de zorg

Als zorgverlener sta je vaak voor een delicate uitdaging: hoe vind je de juiste balans tussen afstand en nabijheid? Aan de ene kant wil je betrokken zijn, steun bieden en een veilige omgeving creëren. Aan de andere kant is professionele afstand nodig om objectief te blijven en jezelf te beschermen tegen emotionele overbelasting. Deze balans is cruciaal, maar ook complex en persoonlijk .

Wat betekent afstand en nabijheid?

In de zorg verwijst ‘nabijheid’ naar het vermogen om een warme, empathische band met je cliënt op te bouwen. Het gaat om luisteren, aanwezig zijn en het tonen van begrip. ‘Afstand’ betekent het behouden van een professionele houding, waarbij je niet zo betrokken raakt dat het jouw eigen welzijn of de kwaliteit van de zorg beïnvloedt. Beide zijn essentieel, en de kunst is om ze op het passende moment in te zetten.

Waarom is deze balans belangrijk?

Voor de cliënt

  • Veiligheid en vertrouwen: Nabijheid helpt om een vertrouwensband te creëren, vooral bij kwetsbare cliënten die zich niet snel openstellen.
  • Autonomie: Te veel nabijheid kan cliënten afhankelijk maken. Professionele afstand moedigt hen aan om zelfredzaam te blijven.

Voor de zorgverlener

  • Bescherming tegen burn-out: Door afstand te bewaren, voorkom je dat je emotioneel uitgeput raakt.
  • Objectiviteit: Een professionele houding zorgt ervoor dat je beslissingen neemt die in het belang van de cliënt zijn, zonder dat persoonlijke gevoelens een rol spelen.

De uitdagingen in de praktijk

In de praktijk kan het vinden van de juiste balans uitdagend zijn. Sommige cliënten vragen om meer nabijheid, bijvoorbeeld door intensieve emotionele steun te zoeken. Andere situaties vereisen juist meer afstand, zoals bij cliënten met complexe gedragsproblemen. Het herkennen van je eigen grenzen en signalen van overbelasting is hierin essentieel.

Mijn aanpak: bewust schakelen

In mijn werk heb ik geleerd om bewust te schakelen tussen nabijheid en afstand. Dit doe ik door:

1. Zelfreflectie

Regelmatig sta ik stil bij mijn eigen gevoelens en gedrag. Hoeveel energie kost een bepaalde situatie mij? Voelt een interactie nog professioneel of raakt het me persoonlijk? Zelfreflectie helpt om grenzen te bewaken.

2. Communicatie

Eerlijk en open communiceren met cliënten over wat je wel en niet kunt bieden, helpt om verwachtingen te managen. Eerlijk zijn over wat wel en niet mogelijk is (zowel naar mezelf toe als naar cliënten) zorgt voor vertrouwen en stabiliteit.

3. Supervisie en intervisie

Het bespreken van casussen met collega’s biedt nieuwe inzichten en helpt om professionele grenzen scherp te houden.

4. Empathie zonder overname

Ik probeer altijd te luisteren en mee te voelen, zonder de problemen van de cliënt over te nemen. Dit betekent dat ik steun bied, maar ook de verantwoordelijkheid bij de cliënt laat waar mogelijk.

Een voorbeeld uit mijn praktijk

Ik begeleidde een cliënte die worstelde met eenzaamheid en mij vaak buiten werktijd belde. Het voelde alsof ik altijd beschikbaar moest zijn. Bijna ongemerkt nam het plezier in mijn werk af en groeide het gevoel van werkdruk. Door grenzen te stellen – zoals vaste dagelijkse contactmomenten – en tegelijkertijd intensiever te luisteren tijdens onze geplande sessies, merkte ik dat de cliënte zich meer gehoord voelde, terwijl ik tegelijkertijd weer energie kreeg van mijn werk.

Leren balanceren

De balans tussen afstand en nabijheid is geen vast gegeven, maar een proces waarin je continu bijleert. Empathie, professionaliteit en zelfzorg gaan hierbij hand in hand. Door deze balans bewust te bewaken, kunnen we zowel onze cliënten als onszelf op de beste manier ondersteunen.

 

Carlijn Coacht – Met hart voor zorg

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.

Op jezelf wonen met een verstandelijke beperking (VB)


Dit blog is in aangepaste taal geschreven.
Ik gebruik makkelijke woorden en korte zinnen.

 

Op jezelf wonen: Zo lukt het!

Hoi! Wil je graag op jezelf wonen? Dat kan spannend zijn. Maar het kan ook heel leuk zijn! Ik ga je vertellen hoe je dat goed kunt doen.

Wat kan moeilijk zijn?
Op jezelf wonen is niet altijd makkelijk. Dit zijn dingen waar je misschien hulp bij nodig hebt:

  1. Een beetje orde houden.
    Je moet zelf je huis opruimen, en op tijd je rekeningen betalen. Dat kan lastig zijn.
  2. Niet alleen voelen.
    Woon je alleen? Dan zie je misschien minder mensen. Soms kun je je eenzaam voelen.
  3. Goed met geld omgaan.
    Je moet zelf je geld plannen. Niet alles tegelijk uitgeven, en ook sparen.
  4. Regels snappen.
    Je krijgt soms papieren in moeilijke taal, zoals een huurcontract. Wat moet je daar mee?

Hoe kan ik jou helpen?
Je hoeft het niet alleen te doen. Samen kunnen we zorgen dat alles goed gaat.

  • Een schema maken.
    We maken een plan voor je dag. Zo weet je precies wat je moet doen.
  • Nieuwe vrienden maken.
    Ik help je om leuke dingen te doen en mensen te ontmoeten.
  • Beter met geld omgaan.
    We kijken samen naar je geld. Wat kun je uitgeven? Wat kun je sparen? En ook: hoe doe je dat?
  • Moeilijke dingen uitleggen.
    Ik leg papieren uit, zoals je huurcontract. Dan snap je wat erin staat.

Een voorbeeld
Ik ken een jonge vrouw die net op zichzelf ging wonen. Ze vond het eerst leuk, maar daarna werd het moeilijk. Haar huis werd rommelig, en ze voelde zich alleen. Samen maakten we een plan. Nu heeft ze een schoon huis, dat is gezellig. Op vrijdag gaat ze naar een buurtclub. Ze kent daar nu al veel mensen. Ze is trots op zichzelf!


Samen lukt het

Je hoeft het niet alleen te doen. Ik ben er om je te helpen. Samen maken we van jouw huis een fijn thuis!

Groetjes,
Carlijn

Carlijn Coacht – Met hart voor zorg

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.

Als zorg in natura niet passend is
Wat als je hulpvraag uniek is?

Voor veel mensen is zorg in natura (ZIN) een uitkomst: een zorgorganisatie die ondersteuning biedt volgens een vast zorgpakket, waarbij de praktische zaken al geregeld zijn. Maar wat als jouw hulpvraag niet in dat standaardpakket past? Wat als je een aandoening hebt die zo specifiek is dat organisaties niet de juiste expertise of flexibiliteit hebben om je te ondersteunen? Helaas is dit voor veel mensen de realiteit. In dit blog bespreek ik de uitdagingen van een unieke zorgvraag en wat je kunt doen om toch de zorg te krijgen die je verdient.

De grenzen van standaardzorg

Zorg in natura is ontworpen om een breed scala aan hulpvragen te beantwoorden, maar het is niet altijd toereikend voor complexe of specifieke situaties. Denk bijvoorbeeld aan:

  • Zeldzame aandoeningen: Cliënten met aandoeningen die weinig voorkomen, zoals een zeldzame neurologische stoornis, kunnen merken dat zorgverleners onvoldoende kennis hebben om passende hulp te bieden.
  • Complexe zorgvragen: Wanneer fysieke, psychische en sociale problematiek samenkomen, kan het moeilijk zijn om binnen het standaardaanbod passende begeleiding te vinden.
  • Hulpvragen buiten de kaders: Sommige organisaties werken strikt binnen vooraf bepaalde protocollen, waardoor maatwerk niet altijd mogelijk is.

De gevolgen van niet-passende zorg

Wanneer zorg niet aansluit bij de hulpvraag, kan dit leiden tot:

  • Frustratie en teleurstelling: Cliënten voelen zich niet gehoord of begrepen.
  • Onnodige escalatie: Het gebrek aan passende zorg kan de situatie verergeren, bijvoorbeeld door verslechtering van de gezondheid of escalaties in het dagelijks leven.
  • Zorgmijding: Mensen kunnen ontmoedigd raken en volledig afzien van hulp.

Wat kun je doen als ZIN niet aansluit?

Als je merkt dat zorg in natura niet past bij jouw hulpvraag, zijn er alternatieven en stappen die je kunt ondernemen:

1. Bespreek je hulpvraag opnieuw

Neem contact op met je zorgorganisatie of gemeente en leg jouw situatie helder uit. Vraag om een herindicatie of bespreek de mogelijkheid van maatwerk binnen ZIN.

2. Overweeg een PGB (Persoonsgebonden Budget)

Met een PGB heb je zelf de regie over jouw zorg. Dit betekent dat je zorgverleners kunt kiezen die aansluiten bij jouw specifieke behoeften. Dit biedt flexibiliteit en de mogelijkheid om maatwerk te realiseren.

3. Zoek naar gespecialiseerde zorgverleners

Soms kan een zelfstandige zorgprofessional, zoals een coach of ambulant begeleider, meer betekenen dan een grote organisatie. Zelfstandigen kunnen vaak flexibeler inspelen op complexe hulpvragen.

4. Samenwerken met familie en netwerk

Familieleden of mantelzorgers kunnen waardevolle partners zijn in het vinden en organiseren van passende zorg. Samen kun je zoeken naar creatieve oplossingen.

Een voorbeeld uit de praktijk

Een jongvolwassen cliënt met een combinatie van autisme en een zeldzame fysieke beperking vond geen passende zorg binnen het standaardaanbod. De zorgverleners van de ZIN-aanbieder hadden onvoldoende kennis over de interactie tussen zijn aandoeningen, wat leidde tot frustratie en terugtrekgedrag. Door over te stappen naar een PGB kon hij een gespecialiseerde begeleider inschakelen die zowel zijn fysieke als psychische behoeften begreep. Dit bracht na lange tijd van frustratie eindelijk rust en verbetering in zijn dagelijks leven.

Samen zoeken naar oplossingen

Het feit dat jouw hulpvraag uniek is, betekent niet dat je geen recht hebt op passende zorg. Het vraagt om creativiteit, doorzettingsvermogen en soms een andere kijk op de beschikbare mogelijkheden. Als zorgverlener sta ik klaar om met je mee te denken en samen te zoeken naar een oplossing die past bij jouw situatie.

 

Heb jij moeite met het vinden van passende zorg? Neem gerust contact met me op. Samen maken we zorg op maat mogelijk.

Carlijn Coacht – Met hart voor complexe zorg

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.

Complexe zorg en hoogbegaafdheid: een bijzondere dynamiek

Zorg krijgen kan ingewikkeld zijn, en voor hoogbegaafden komt daar vaak een extra laag bij. Deze cliënten denken snel, zien verbanden waar anderen die missen, en hebben vaak veel kennis over hun eigen medische situatie. Dit kan voordelen hebben, maar het kan ook tot frustraties leiden. Hoe kun je als hoogbegaafde goed samenwerken met zorgverleners?

Hoogbegaafdheid in de zorgcontext

Hoogbegaafdheid is veel meer dan alleen "heel slim" zijn. Het gaat ook over hoe je denkt en voelt. In de zorg merk je dat vaak op de volgende manieren:

  1. Je ziet meer dan de zorgverlener.
    Je verbindt feiten en symptomen razendsnel. Je ziet patronen die een zorgverlener misschien over het hoofd ziet. Dit kan verwarring of frustratie opleveren, vooral als je merkt dat jouw input niet wordt gewaardeerd.
  2. Je denkt in oplossingen.
    Je bent proactief en komt vaak zelf met ideeën voor behandelingen of verbeteringen. Maar niet elke zorgverlener is gewend aan een cliënt die zo betrokken is. Soms kan dat botsen.
  3. Je hebt veel kennis.
    Veel hoogbegaafden verdiepen zich grondig in hun medische situatie. Je leest wetenschappelijke artikelen en stelt kritische vragen. Dit kan zorgverleners onder druk zetten of het gevoel geven dat je hun expertise in twijfel trekt.
  4. Je voelt meer.
    Hoogbegaafden ervaren vaak emoties intenser. Dat geldt ook voor frustraties in de zorg. Als je niet gehoord wordt, kun je je snel onbegrepen voelen.

Waar ontstaan de spanningen?

De samenwerking met zorgverleners kan lastig worden als er geen wederzijds begrip is. Dit gebeurt bijvoorbeeld wanneer:

  • De zorgverlener jouw tempo of denkwijze niet kan volgen.
  • Jouw kennis wordt gezien als "te veel bemoeienis".
  • Je oplossingen worden genegeerd omdat ze buiten het standaardprotocol vallen.
  • Je emotionele beleving wordt onderschat of als "te intens" ervaren.

Hoe kun je de samenwerking verbeteren?

Hoewel jij als cliënt tot op zekere hoogte afhankelijk bent van de zorgverlener, kun je zelf stappen zetten om de samenwerking soepeler te laten verlopen:

  1. Zorg voor een goede start.
    Leg uit hoe jij denkt en werkt. Vertel bijvoorbeeld dat je graag meedenkt en waarom dat voor jou belangrijk is. Dit kan misverstanden voorkomen.
  2. Vraag om samenwerking.
    Probeer je zorgverlener te zien als partner. Gebruik zinnen als: “Kunnen we samen kijken hoe dit werkt?” of “Wat denk je van deze oplossing?” Dit maakt je benadering minder confronterend.
  3. Wees duidelijk en concreet.
    Zorgverleners hebben vaak weinig tijd. Breng jouw punten beknopt en helder. Schrijf ze eventueel van tevoren op.
  4. Bouw een dossier op.
    Houd zelf je medische gegevens bij. Dit helpt je om jouw inzichten en ideeën goed te onderbouwen. Het laat ook zien dat je goed voorbereid bent.
  5. Wees geduldig.
    Niet elke zorgverlener zal direct meegaan in jouw tempo of ideeën. Probeer begrip te hebben voor hun werkwijze, ook al is dat soms frustrerend.

Een kracht, geen obstakel

Hoogbegaafdheid kan in de zorg zowel een uitdaging als een kracht zijn. Door je snelle denken, creativiteit en oplossingsgerichtheid kun je veel bijdragen aan je eigen zorg. Maar het vraagt ook om geduld en strategische communicatie om tot een goede samenwerking te komen.

De zorg heeft jou nodig

Zorgverleners hebben veel ervaring met verschillende zorgsituaties en cliënten, maar geen enkele cliënt is zoals jij. Jouw betrokkenheid kan juist een inspiratiebron zijn. Door samen te werken, met respect voor elkaars expertise, kan de zorg pas echt maatwerk worden. Dat is niet alleen fijn voor jou, maar kan ook anderen helpen.

Met jouw bijzondere blik op de wereld kun je een krachtige stem zijn in het zorgproces. Gebruik die stem – met zachtheid én vastberadenheid.

 

Heb jij ervaringen met complexe zorg als hoogbegaafde? Deel je verhaal. Samen leren we van elkaar!

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.

De impact van de nieuwe wet schijnzelfstandigheid en onderaanneming als ZZP’er

Als zelfstandige zonder personeel (ZZP’er) in de zorg werk je in een dynamisch veld dat voortdurend verandert. De nieuwe wetgeving rond schijnzelfstandigheid en onderaanneming heeft veel stof doen opwaaien. Wat betekent deze wet voor jouw werk als ZZP’er? En hoe kun je je het beste voorbereiden op de veranderingen? In dit blog duik ik dieper in op de impact van de nieuwe regels.

Wat is de wet schijnzelfstandigheid?

De nieuwe wet schijnzelfstandigheid is bedoeld om te voorkomen dat werkgevers misbruik maken van ZZP’ers als goedkope arbeidskrachten. Het gaat hierbij met name om situaties waarin zelfstandigen feitelijk als werknemers werken, maar geen recht hebben op sociale zekerheden zoals pensioenopbouw, vakantiedagen of loondoorbetaling bij ziekte.

De wet stelt strengere eisen aan de contractuele en feitelijke verhouding tussen ZZP’ers en hun opdrachtgevers. Het uitgangspunt is om te bepalen of er sprake is van een echte zelfstandige opdrachtrelatie of een verkapt dienstverband. Belangrijke criteria zijn:

  • Gezagsverhouding: Hoeveel zeggenschap heeft de opdrachtgever over jouw werk?
  • Inbedding in de organisatie: Werk je structureel binnen de processen van de opdrachtgever?
  • Ondernemerschap: Heb je meerdere opdrachtgevers en loop je ondernemersrisico?

Wat betekent dit voor onderaanneming?

In de zorgsector werken veel ZZP’ers via onderaanneming, bijvoorbeeld voor een grotere zorgaanbieder die zorg levert via WMO, WLZ of Zvw. Bij onderaanneming ontstaat het risico dat je wordt gezien als “schijnzelfstandige” als:

  • Je volledig werkt volgens de instructies van de hoofdaannemer.
  • Je geen eigen ondernemersrisico loopt.
  • Je werk structureel is ingebed in de organisatie van de hoofdaannemer.

De nieuwe wet kan ervoor zorgen dat zorgaanbieders voorzichtiger worden met het inhuren van ZZP’ers als onderaannemers. Dit kan leiden tot strengere voorwaarden of zelfs een afname van opdrachten voor ZZP’ers.

Wat is de impact op jou als ZZP’er?

De nieuwe wetgeving kan op meerdere manieren invloed hebben op jouw werk:

  1. Strengere controles: De Belastingdienst gaat strenger handhaven op schijnzelfstandigheid. Dit betekent dat zowel jij als je opdrachtgevers moeten kunnen aantonen dat er sprake is van een zelfstandige opdrachtrelatie.
  2. Meer verantwoordelijkheid: Het is belangrijker dan ooit om je eigen ondernemerschap te bewijzen. Denk hierbij aan het werken met meerdere opdrachtgevers, het bepalen van je eigen tarieven, en het zelf dragen van ondernemersrisico.
  3. Minder flexibiliteit: Sommige opdrachtgevers zullen mogelijk minder snel ZZP’ers inschakelen, uit angst voor boetes of naheffingen. Dit kan vooral spelen bij opdrachten waarbij je veel wordt aangestuurd of structureel onderdeel bent van het team.
  4. Impact op tarieven: Zorgaanbieders kunnen hogere eisen stellen aan ZZP’ers, wat kan leiden tot discussies over tarieven. Het is belangrijk om duidelijke afspraken te maken over je zelfstandigheid en verantwoordelijkheden.

Hoe kun je je voorbereiden?

De nieuwe wet vraagt om een proactieve aanpak. Hier zijn een aantal tips om problemen te voorkomen:

1. Werk met een duidelijke overeenkomst van opdracht (OVO)

Zorg dat je een contract hebt dat jouw zelfstandigheid benadrukt. Let op de volgende punten:

  • Duidelijke afspraken over wat je doet en hoe je dat doet.
  • Geen verplichting om op specifieke tijden of onder direct toezicht te werken.
  • Een clausule waarin staat dat je zelfstandig ondernemer bent.

2. Behoud meerdere opdrachtgevers

Een goede manier om je ondernemerschap te bewijzen, is door voor meerdere opdrachtgevers te werken. Dit verkleint het risico dat je gezien wordt als “verkapt” werknemer.

3. Toon je ondernemerschap

Zorg dat je zichtbare kenmerken van ondernemerschap hebt, zoals:

  • Een eigen website of LinkedIn-profiel.
  • Het gebruik van je eigen materialen of werkmethodes.
  • Het dragen van ondernemersrisico, zoals investeringen of het niet betaald krijgen bij ziekte.

4. Blijf op de hoogte van veranderingen

De wet- en regelgeving rond ZZP’ers verandert continu. Blijf jezelf informeren via beroepsverenigingen, netwerkbijeenkomsten en webinars.

5. Wees kritisch bij onderaanneming

Als je werkt via onderaanneming, stel jezelf de vraag: ben ik echt zelfstandig? Durf hierover in gesprek te gaan met de hoofdaannemer en maak duidelijke afspraken.

Conclusie

De nieuwe wet schijnzelfstandigheid heeft grote gevolgen voor ZZP’ers, vooral in sectoren zoals de zorg. Hoewel de regels strenger worden, kun je met de juiste voorbereiding en aanpak blijven werken als zelfstandige. Het belangrijkste is om je zelfstandigheid te bewijzen en zorgvuldig om te gaan met contracten en opdrachtgevers. Zo kun je blijven doen waar je goed in bent: zorg verlenen op jouw eigen manier.

Heb jij al ervaring met de nieuwe regels? Deel je tips en uitdagingen in de reacties, zodat we elkaar kunnen helpen!

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.

De kunst van het samenstellen van een sterk zorgteam als ZZP’er: Tips en inzichten

Als zelfstandige in de zorg sta je soms voor de uitdaging om een zorgteam samen te stellen voor een cliënt. Of het nu gaat om het aanvullen van een bestaand team of het opbouwen van een team vanaf nul, de verantwoordelijkheid kan behoorlijk overweldigend zijn. In deze blog deel ik praktische tips en inzichten over hoe je dit efficiënt en succesvol kunt aanpakken.

 

  1. Waar begin je?

Het startpunt is altijd de behoefte van de cliënt. Zorg voor een grondige intake en inventariseer de specifieke wensen en eisen. Denk hierbij aan:
- Zorgvraag: Welke zorg is nodig (ADL, verpleegtechnische handelingen, begeleiding)?
- Beschikbaarheid: Welke tijden moeten worden ingevuld?
- Persoonlijke voorkeuren: Heeft de cliënt voorkeuren voor bepaalde persoonlijkheden of werkwijzen?

Met deze informatie kun je een profiel schetsen van de zorgverleners die je zoekt. Dit geeft je een duidelijke basis om verder te werken.

 

  1. Hoe vind je de juiste mensen?

Het vinden van collega-zzp’ers is een cruciale stap. Hier zijn enkele manieren om dit aan te pakken:

  • Netwerk: Start met je eigen netwerk. Dit is vaak de snelste en meest betrouwbare bron om professionals te vinden.
  • Sociale media: Sluit je aan bij relevante Facebookgroepen of LinkedIn-netwerken voor zzp’ers in de zorg.
  • Platforms: Maak gebruik van platforms zoals Zorgwerk, Zorgzaam, Nationale Hulpgids of freelance marktplaatsen waar zorgprofessionals actief zijn.
  • Samenwerkingen: Overweeg om samen te werken met bemiddelingsbureaus als je snel mensen nodig hebt.

Let bij het selecteren niet alleen op ervaring en beschikbaarheid, maar ook op soft skills zoals flexibiliteit, communicatie en empathie.

 

  1. Hoe waarborg je de kwaliteit?

Als zorgcoördinator of teamleider heb je de verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat iedereen dezelfde standaard hanteert. Dit doe je zo:
- Referenties: Vraag naar referenties en bel deze ook echt na om een beter beeld te krijgen van de achtergrond van een zzp’er.
- Diploma’s en certificaten: Controleer of iemand de juiste papieren en bijscholingen heeft.
- Proefdiensten: Organiseer (indien mogelijk) een proefdag of -dienst om te zien of de zorgverlener in de praktijk past bij de cliënt en het team.
- Feedbackrondes: Plan evaluaties in, zowel met de cliënt als met de zorgverleners, om goed zicht te krijgen op hoe het gaat en te werken aan verbetering.

  1. Hoe maak je van losse ZZP’ers een sterk team?

Dit is misschien wel de grootste uitdaging: hoe zorg je ervoor dat een groep zelfstandigen als een geoliede machine samenwerkt?

  • Duidelijke afspraken: Maak vanaf het begin duidelijke afspraken over rollen, verantwoordelijkheden en communicatielijnen. Gebruik bijvoorbeeld een gezamenlijke app of planningstool om iedereen op de hoogte te houden.
  • Teambuilding: Plan een kennismakingsbijeenkomst, ga samen uit eten of geef een training gericht op de aandoeningen of uitdagingen van de cliënt, waarin teamleden elkaar kunnen leren kennen en afstemmen.
  • Zelfsturing stimuleren: Geef teamleden ruimte om mee te denken en beslissingen te nemen. Dit vergroot de betrokkenheid en het eigenaarschap.
  • Communicatie: Zorg voor regelmatige overlegmomenten, bijvoorbeeld een maandelijkse teammeeting (online of fysiek), zodat iedereen even kan afstemmen en de verbinding voelt met het team.

  1. De kracht van een goede teamleider

Hoewel je misschien niet officieel als “leider” wordt gezien, ben jij vaak de spil in het proces. Als goede teamleider:

  • Inspireer je door voorbeeldgedrag te tonen. Laat door middel van je eigen werkwijze zien wat je verwacht van de zorgverleners. Wees het voorbeeld bij conflictsituaties en de verbindende factor tijdens de contactmomenten met het team.
  • Luister je naar de input van zowel het team als de cliënt.
  • Ben je flexibel, maar bewaak je ook de structuur en gemaakte afspraken.

Tot slot

Het samenstellen van een zorgteam vraagt tijd, aandacht en doorzettingsvermogen, maar het resultaat is het waard. Een goed functionerend team zorgt niet alleen voor tevreden cliënten, maar ook voor meer werkplezier en professionele groei voor alle betrokkenen.

 

Heb jij ervaring met het opbouwen van een zorgteam? Deel jouw tips of uitdagingen in de reacties! Laten we elkaar inspireren en versterken.

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.

Moeilijke gesprekken in de zorg:
Hoe ga je deze aan met cliënten en hun systeem?

Als zzp’er in de zorg kom je soms in situaties waarin je moeilijke gesprekken moet voeren met een cliënt en diens omgeving. Denk aan thema’s als zorg onder dwang, middelengebruik, of het bespreken van een meldplicht bij (vermoedens van) mishandeling. Deze gesprekken kunnen emotioneel beladen en complex zijn, maar zijn essentieel voor de veiligheid en het waarborgen van goede zorg. In deze blog deel ik praktische handvatten om dergelijke gesprekken professioneel en empathisch te voeren.  

 

  1. Voorbereiding: de basis voor een goed gesprek 

Een goede voorbereiding is cruciaal bij het voeren van moeilijke gesprekken. Dit zijn belangrijke stappen:  

  • Ken de feiten: Verzamel alle relevante informatie, zoals observaties, rapportages en richtlijnen. Zorg dat je zeker bent van de situatie voordat je conclusies trekt.  
  • Bepaal je doel: Wat wil je bereiken met het gesprek? Is het informeren, confronteren, of het maken van afspraken?  
  • Denk aan de context: Kies een rustige plek en zorg dat er voldoende tijd is om het gesprek te voeren zonder anderen erbij en zonder haast.  

 

  1. Open en empathische communicatie

Het doel is om een moeilijke boodschap te brengen zonder dat de ander zich aangevallen voelt. Dit kun je doen door:  

  • Actief luisteren: Geef de cliënt ruimte om zijn of haar kant van het verhaal te delen. Dit creëert een gevoel van veiligheid en wederzijds respect.  
  • Gebruik van ik-boodschappen: Formuleer je boodschap vanuit jezelf om beschuldigingen te voorkomen. Bijvoorbeeld: “Het is me opgevallen dat…” in plaats van “Jij doet dit verkeerd.”  
  • Empathie tonen: Laat zien dat je begrijpt hoe moeilijk de situatie voor de ander kan zijn. Dit kan helpen om weerstand te verminderen.  

 

  1. Het bespreken van gevoelige onderwerpen 

Zorg onder dwang
Wanneer je te maken hebt met situaties waarin zorg onder dwang noodzakelijk is, is transparantie essentieel: 
- Leg uit waarom: Benoem duidelijk waarom de zorg noodzakelijk is en op welke signalen je dit baseert. Verwijs naar protocollen en wetgeving, zoals de Wet Zorg en Dwang (Wzd), om objectiviteit te waarborgen. 
- Geef ruimte voor emoties: Besef dat de cliënt of diens naasten zich onbegrepen of machteloos kunnen voelen. Laat hen hun emoties uiten zonder oordeel. 
- Werk samen: Zoek samen naar een oplossing die zo min mogelijk dwang vereist. Stel vragen zoals: “Hoe kunnen we dit samen aanpakken?”  

Middelengebruik
Bij middelengebruik kan het gesprek stuiten op schaamte of ontkenning. Probeer het als volgt te benaderen: 
- Normaliseer het gesprek: Begin met een open vraag, zoals: “Hoe voel je je de laatste tijd?” Dit geeft ruimte om het onderwerp voorzichtig aan te snijden. 
- Benoem de impact: Richt je op het gedrag en de gevolgen voor de zorgsituatie, niet op de persoon. Bijvoorbeeld: “Ik zie dat alcohol je herstel bemoeilijkt. Kunnen we samen kijken wat helpt?” 
- Bied hulp aan: Verwijs naar passende ondersteuning, zoals verslavingszorg, en benadruk dat je er bent om te helpen, niet om te oordelen.  

Meldplicht bij mishandeling
Als je vermoedens hebt van mishandeling of verwaarlozing, is het essentieel om dit zorgvuldig aan te pakken: 
- Houd je aan het stappenplan van de meldcode: Bespreek je zorgen eerst met collega’s of een vertrouwenspersoon binnen de zorg. 
- Wees transparant: Leg de cliënt en diens naasten uit wat je hebt waargenomen en waarom je zorgen maakt. Bijvoorbeeld: “Ik zie signalen waar ik me zorgen om maak en wil dit met je bespreken.” 
- Benoem je meldplicht: Vertel dat je verplicht bent om actie te ondernemen bij vermoedens van mishandeling, maar benadruk dat dit in het belang van de veiligheid gebeurt.  

 

  1. Omgaan met weerstand 

Weerstand is een natuurlijke reactie bij moeilijke gesprekken. Hier zijn enkele tips om hiermee om te gaan:  

  • Blijf rustig: Laat je niet meeslepen door emoties of defensief gedrag van de client.
  • Herken en benoem emoties: Bijvoorbeeld: “Ik merk dat dit onderwerp je boos maakt. Kun je me daar meer over vertellen?”  
  • Blijf bij de kern: Wijk niet af van je boodschap, maar probeer deze op verschillende manieren te verduidelijken als dat nodig is. Laat je niet verleiden om uit te wijden over andere onderwerpen die de cliënt er mogelijk bij haalt.

 

  1. Afronden en opvolgen 

Een goed gesprek eindigt met duidelijke afspraken:  

  • Vat samen: Herhaal wat besproken is en welke acties worden ondernomen.  
  • Maak vervolgafspraken: Plan een moment om de voortgang te bespreken of om te evalueren hoe het gaat.  
  • Documenteer: Noteer wat er is besproken en welke acties zijn afgesproken. Dit helpt om transparantie en professionaliteit te waarborgen.  

 

Tot slot  

Moeilijke gesprekken horen bij ons werk als zorgprofessional, maar ze bieden ook een kans om echte veranderingen teweeg te brengen. Door goed voorbereid, empathisch en professioneel te werk te gaan, kunnen we ook in de lastigste situaties vertrouwen en samenwerking behouden.  

 

Heb jij tips of ervaringen met het voeren van moeilijke gesprekken in de zorg? Deel ze hieronder! Samen leren we van elkaar.  

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.